Δηλώνεται ευθύς εξαρχής ότι το παρουσιαζόμενο άλμπουμ των πέντε νεαρών ολλανδών μουσικών είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Είναι το πρώτο τους, κινούνται στον χώρο του προοδευτικού και χωρίς φανφάρες συμφωνικού power, ενώ μάλλον φέρνουν στο μυαλό, απροσδιορίστως, κάποια συγκροτήματα της πατρίδας τους που χαρακτηρίστηκαν ελπιδοφόρα στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Τα τραγούδια τους διακρίνονται από φωνητικά μεταλλικής σοβαρότητας χωρίς όμως γραφικές εξάρσεις, από ισορροπημένες μελωδίες από τις κιθάρες και τα πλήκτρα, και από άποψη σύνθεσης δεν έχουν προβλήματα στη διάρθρωσή τους. Καλοί οργανοπαίκτες οι δημιουργοί τους, έχουν την ευχέρεια να γίνονται στοχαστικοί και αναλυτικοί χωρίς να φλυαρούν, εμπιστεύτηκαν για την ηχογράφηση του υλικού τους τον Christian Moos, η θητεία του οποίου στους Everon θα πρέπει να διευκόλυνε τις προθέσεις τους. Αποτελούν σαφώς εξελίξιμη ομάδα, θα μπορούσαν να εκσυγχρονίσουν λίγο τον ήχο τους και να επιτρέψουν να παρεισφρήσει λίγη ελαφρότητα στο ύφος τους. Τίθενται ευχαρίστως υπό παρακολούθηση.